Το τραγούδι του Άστρη

Φωτεινή Κωστάκου

Ένα πρωτότυπο παραμύθι, πάνω από τη γη στον υπέροχο κόσμο του νυχτερινού ουρανού για όλους εκείνους, μικρούς ή και μεγάλους, που ακόμα ονειρεύονται κοιτώντας τ’ αστέρια… Μία μελαγχολική και ταυτόχρονα χαριτωμένη «φανταστική» αφήγηση μέσα από τη μουσική για ένα αστεράκι που ανακαλύπτει την αληθινή αγάπη στο πρόσωπο της νεράιδας του φεγγαριού που ταξιδεύει για χάρη του μέσα από την τέχνη.

Καταός (Πάρνωνος αύρα)

Χριστόφορος Νικολάου (Γιορβάσιος)

Χορτασμένος αλλά και μπουχτισμένος από βαριές φιλοσοφίες και βαθυστόχαστες αναλύσεις, μεγάλων ανθρώπων των γραμμάτων και του πνεύματος, απογοητευμένος απ’ την αδιαφορία και παραίτηση των πολλών, βρίσκω λύτρωση στην καλλιέργεια της γης και στη Γλώσσα που μου έδωσαν ελληνική. Τελικά γυρνάω στον τόπο μου, που’ ναι απλός, αγνός, ανθρώπινος και ωραίος. Δεν μου ζητάει να ξοφλήσω τόσα που μου έδωσε, πώς να πηγαίνω όμως με άδεια χέρια, κάτι τις να τον φιλεύω κι εγώ, δεν έχω άλλο απ’ αυτά που γράφω.

Στη σκιά της φυλλωσιάς του επόμενου αιώνα

ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

O Βασιλάκος τοποθετεί στο κέντρο δράσης της νουβέλας του τον Γιάννη, μια μοναδική σε σύλληψη πεζογραφική περσόνα, έναν έντιμο λειτουργό της δικαιοσύνης που θα βρεθεί μπροστά σε ένα αναπάντεχα αμείλικτο δίλημμα. Η στάση και απόφασή του, ορμώμενη από τη δέσμευση-αναγκαιότητα να μην καταπατήσει τον όρκο πίστης του σε αυτό που θεωρεί απαράβατο καθήκον, θα τον οδηγήσει στον αφανισμό ως πρόσωπο. Παρά όμως τον αφανισμό αυτό, θα αποτελούσε λανθασμένη εκτίμηση η ανάγνωση της νουβέλας ως απαισιόδοξη στάση, άρνηση και αποτυχία. Αντίθετα, ο Βασιλάκος πετυχαίνει το στόχο του να αναδείξει και να μεταλαμπαδεύσει με μαεστρία την αξία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ανταμοιβής του μόχθου, της ατομικής ηθικής ευθύνης. Μια γραφή που αφουγκράζεται και υπηρετεί τον Άνθρωπο εξυμνώντας τις διαχρονικές σταθερές της ύπαρξής του.

Προσεγγίσεις σε πολυθεματικό πεδίο
Τόμος B'

ΠΟΠΗ ΒΡΑΧΙΩΤΗ-ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το έργο «Προσεγγίσεις σε πολυθεματικό πεδίο», διαρθρωμένο σε δύο τόμους, εκδόθηκε για να διασώσει μνήμες γεγονότων που συντελέστηκαν στο σύγχρονο ελληνικό κράτος με κατάληξη την αποτύπωσή τους. Μεταξύ των αναφερομένων γεγονότων, μέσα από μια σύντομη ιστορική αναφορά, περιλαμβάνονται: Η τραγική ήττα των Βυζαντινών, το 1071, στο Μαντζικέρτ, η οποία επέτρεψε στους Τούρκους τον έλεγχο της Μικράς Ασίας. Η τριχοτόμηση της ενιαίας γεωγραφικής Θράκης με αποτέλεσμα την πραξικοπηματική προσάρτηση του μεγάλου Βόρειου τμήματός της στη Βουλγαρία, την παραχώρηση του ανατολικού τμήματός της στην Τουρκία και του δυτικού μικρότερου τμήματός της να παραμένει στην Ελλάδα. Η παραχώρηση της Συριακής Αλεξανδρέττας στην Τουρκία με παρέμβαση των Γάλλων. Η Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα (1912-1943) και οι αγώνες των Δωδεκανησίων για την αποτροπή του εξιταλισμού των νησιών τους, τον οποίο επέβαλλαν με αναγκαστικά μέτρα και βίαιους τρόπους οι Ιταλοί επί τριάντα ένα χρόνια στα Δωδεκάνησα.
Και πλήθος άλλων θεμάτων δημοσιογραφικής ενημέρωσης με καταγραφή ιστορικών γεγονότων και άλλων θεμάτων, που ταξιδεύουν τον αναγνώστη στο χρόνο, ελκύουν το ενδιαφέρον του και του παρέχουν την αφορμή για περαιτέρω συμπεράσματα και συζητήσεις.

Ο Μικρός Ασίκης

Λιμπρέτο

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

Κάθε παραμύθι είναι θέατρο.
Ο τρόπος που θα το διαβάσεις, ή που θα το διηγηθείς σ ’ένα παιδί, αλλάζοντας το ρυθμό της αφήγησης, επινοώντας διαφορετικές φωνές, όλα τούτα είναι στοιχεία καθαρά θεατρικά.
Ο «Μικρός Ασίκης» είναι κι αυτός ένα παραμύθι. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας όμως, είναι ένα λιμπρέτο. Ένα θεατρικό κείμενο που τραγουδιέται. Πώς; Όπως η μουσική που θα γράψει πάνω του κάποιος συνθέτης. Ή όπως η μουσική που θα παίζει στο μυαλό σας όταν το διαβάζετε, και που μετά θα την ξεχάσετε.
Ας ανοίξει λοιπόν η αυλαία.

Ο ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Σ. ΣΑΜΑΡΤΖΗΣ (1868-1925)

Συμβολή στην ανίχνευση της θεματικής του διεύρυνσης και της τεχνοτροπικής του εξέλιξης από τον Ακαδημαϊσμό στο Ρεαλισμό και τον Ιμπρεσιονισμό

ΣΑΛΙΒΕΡΟΥ Κ. ΝΕΚΤΑΡΙΑΝΝΑ

Ο Γεώργιος Σ. Σαμαρτζής (1868-1925) είναι ο Κερκυραίος καλλιτέχνης που με το πάθος της εικαστικής του γραφής συνένωσε στοιχεία και επιδράσεις από Ναπολιτάνους, Γάλλους και Επτανήσιους καλλιτέχνες του 18ου και 19ου αιώνα. Αφετηρία της μορφοπλαστικής του γλώσσας αποτελούν ο Ακαδη-μαϊσμός και ο Ακαδημαϊκός Ρεαλισμός που όμως σταδιακά αντικαθίστανται από ένα πηγαίο ιδίωμα το οποίο βασίζεται στην αποτύπωση του στιγμιαίου με εμφανείς αναφορές στο Γαλλικό Υπαιθρισμό και Ιμπρεσιονισμό. Θρησκευτι-κά θέματα, προσωπογραφίες, ηθογραφικές σκηνές και τοπία, συνθέτουν μια ενδιαφέρουσα εικαστική ιδιοσυγκρασία, θεμελιώδες στοιχείο της οποίας ανα-γνωρίζεται η ειλικρίνεια μέσων και η σαφής τάση για εξέλιξη και πολυμορφία.